Pfadfinderlager Brexbachtal
Het is lang stil geweest hier, mede door de coronamaatregelen, tijdelijke financiële moeilijkheden en een nieuwe baan niet echt de mogelijkheid gehad om weer eens op pad te gaan. Begin 2019 heeft er nog een hike in de Ardennen plaatsgevonden maar helaas nooit toegekomen aan het schrijven van een artikel. Tijd om de draad weer op te pakken dus!
De afgelopen paar dagen heb ik samen met een goede vriend doorgebracht in Pfadfinderlager Brexbachtal, een scouting kampeerterrein in Bendorf-Sayn nabij Koblenz, Duitsland. Het waren maar drie nachtjes maar desalniettemin een bijzondere ervaring.
Aankomst
We besloten om rond 13:00 te vertrekken vanuit Nijmegen, helaas bracht ons dit wel door het begin van de spits rondom Keulen. Uiteindelijk bereikten we rond 17:30 het terrein, althans dat dachten we. Nadat we de slagboom (waarvoor we de sleutel moesten ophalen bij de lokale Aral) doorgingen volgde er een slingerpad door het dal die een beekje volgde, dat was mooi maar niet heel interessant. Het interessante lag boven ons, namelijk de Brexbachtalbahn: een oude spoorlijn waar we maar liefst vier keer onderdoor gingen om bij ons veld te komen. Het spoor is niet meer in gebruik maar een lokale vereniging is druk bezig om het weer te activeren.
Nadat we ons veld eenmaal gevonden hadden begon het uitpakken. Het idee was om snel de tent op te zetten om daarna bij de supermarkt wat boodschappen te halen zodat we in ieder geval wat konden eten. Tijdens het uitpakken kwamen we de eerste uitdaging al 
tegen: bij de tent die ik van pa geleend had zaten geen tentstokken. Inventief dat we zijn hebben we met wat touw en de haringen de buitentent op kunnen zetten tussen twee bomen. Zeiltje erin en we konden in ieder geval droog slapen. Mooi was het niet maar we moesten iets. Een ding was wel duidelijk, de dag erna moesten we wel echt een normale tent gaan fixen. Nouja, snel luchtbedjes erin en door naar de winkel.
Eenmaal teruggekomen werd het tijd om wat te eten, in de winkel besloten we om het niet te moeilijk te maken en een kant-en-klare pasta op te warmen. Ik zou voor het eten zorgen terwijl de ander op zoek ging naar wat hout om een vuurtje te kunnen maken. Helaas was er niet veel bruikbaars aangezien het toch flink geregend heeft de laatste tijd. Nog iets voor op het lijstje dus! De avond was niet heel bijzonder, we dronken een biertje, hebben wat geouwehoerd en vooral genoten van de rust om ons heen.
Inkopen doen
Vandaag stonden er een aantal dingen op het lijstje, allereerst een degelijke tent fixen want de stokloze-tent was verre van ideaal. Gelukkig zat er een Decathlon bij Koblenz waar we een Quechua Fresh&Black-tent gekocht hebben. Prima tentje maar door de grote hoeveelheid mesh voor ventilatie is deze voor dit seizoen niet echt geschikt.
Nadat we de tent gekocht hadden door naar het volgende puntje op onze lijst: brandhout. Hout sprokkelen was een optie maar veel van het omliggende hout was toch wel een beetje vochtig of zelfs nat. Niet handig dus dan maar naar de Bauhaus om brandhout te halen. Eigenlijk was het lijstje nu wel klaar, enkel nog boodschappen voor avondeten en het ontbijtje maar dat was iets voor later. Tijd om maar eens wat te gaan doen!
Omdat we allebei graag boulderen had ik gekeken of er een boulderhal in de buurt zat en die was er! Eenmaal aangekomen bij Eifelblock, de lokale boulderhal, hebben we ons snel omgekleed en zijn we aan de gang gegaan. Het was een beetje verwarrend, beginnend bij de muren. Onze vaste boulderhal heeft grip-wanden waardoor je nog redelijk gemakkelijk de muur kan betrekken bij je boulder, Eifelblock had echter gladde muren dus dat was al een verschil. Ook de kleurcodes waren anders maar dat was wel te overzien, mijn grootste ding was wel dat de kleuren van de boulders niets zeggen over het niveau maar de kleur van de tape bij de startgrepen gaven het niveau aan. Best verwarrend. Verder een vette hal die nog wat hoger gaat dan onze vaste hal. Vet! Wel jammer maar begrijpelijk is dat de maatregelen omtrent het coronavirus in Duitsland iets strenger zijn dan bij ons in Nederland, zo moesten we op alle momenten dat we niet in de klimmuur zaten een FFP2 of medisch mondmasker op. Maakt de ervaring toch wat minder fijn.
Na een kleine twee uur boulderen moesten we weer door, terug naar Bendorf om boodschappen te doen. Het begon al redelijk laat te worden en met het idee dat we nog een tent op moesten zetten besloten we om voor iets simpels te gaan, namelijk kant en klaar pasta uit een zakje. Prima en voedzaam maar natuurlijk geen geweldige maaltijd. Achja, we konden het slechter hebben, we hadden immers een lekker kampvuurtje, een biertje en prima eten.
De Brexbachtbahn
Dag drie besloten we het lekker rustig aan te doen, rustig een ontbijtje maken om vervolgens aan de slag te gaan. Eerst terug naar Koblenz om bij de bouwmarkt wat extra brandhout te halen, blijkbaar hadden we zacht hout gekocht wat toch wel heel erg snel op brandt. Dit tripje liep iets uit de hand en uiteindelijk waren we door het hele bouwcentrum aan het wandelen om vervolgens veel later dan gepland weer terug in de auto te zitten. Nouja, snel wat boodschapjes doen voor het avondeten en dan de lokale natuur in!
Bij aankomst op het terrein kwamen we de spoorbruggen al tegen maar we wilden het spoor toch van wat dichterbij bekijken. Het idee was om wat dieper het scoutingterrein in te gaan om te kijken hoe dat er allemaal uit zag om vervolgens het spoor te betreden en zo terug te lopen. Dat is gelukt! Er waren wel wat bijzondere dingen te zien aan het spoor, allereerst de dwarsliggers: deze waren van staal in tegenstelling tot het veelgebruikte hout of beton. Tijdens de wandeling over het spoor viel me nog iets op: op sommige liggers stond de tekst ‘Thyssen 1928’ waardoor we ineens het besef kregen dat het spoor toch een stuk ouder is dan we dachten. Het werd ineens een wandelingetje door de geschiedenis, wat vet! Achteraf bleek het zelfs nog ouder te zijn, het spoor is namelijk geopend in 1884 en 105 jaar later gesloten in 1989. Ondanks dat we maar 1,5 uur gelopen hebben gaat deze wandeling mij nog wel even bij blijven.
Eenmaal terug aangekomen op het terrein werd het alweer donker en tijd om de barbecue en het kampvuur aan te steken. Op de barbecue een keer een versgekookte maaltijd, namelijk spätzle met een champignon-saus en geroosterde kassler. Een uurtje later besloten we om nog een steak op de barbecue te gooien. Och, wat hadden we het goed.
De laatste dag
Voor de laatste dag hadden we bedacht om de spullen in te pakken en dan wat lokale geschiedenis op te zoeken, de omgeving stond vroeger bekend om zijn industrie en mijnbouw en daar zijn sporen nog van aanwezig. Het weer was echter matig waarop we besloten om de spullen te pakken en naar huis te gaan, de hoeveelheid regen die onderweg naar beneden kwam bewees dat dit een goede keuze was geweest.
0 reacties